Cairo
Caïro
Caïro is een van de mooiste steden ter wereld, de stad die nooit slaapt. Caïro is over het algemeen de stad die een beetje van alles heeft waar oude monumenten de moderniteit van vandaag de dag ontmoeten in een echte zeldzame ervaring. Voorbij de moderne scène vindt u de geschiedenis van de oude beschaving voor eeuwen.
Het oude Caïro en het Koptische Caïro verwijzen naar de oudste gebieden van de nederzetting, vóór de oprichting van Caïro en de komst van de Islam in Egypte. Het islamitische Caïro is de historische kern van de stad, gebouwd als hoofdstad van het Fatimidische Kalifaat in de 10e eeuw en vol met prachtige middeleeuwse islamitische architectuur. Het centrum van Caïro is de jongste wijk van de stad. Gebouwd tijdens het tweede deel van de 19e eeuw toen de stad zich uitbreidde en model stond voor de grote steden van Europa, is het het hart van het moderne Caïro.
Als je de bezienswaardigheden van Caïro niet hebt bezocht, zal je tour het echte Egyptische straatleven missen. Vind de beste attracties om te bezoeken en prachtige dingen om te doen in de zogenaamde "Umm Al-Dunya" (de moeder van de wereld) met een aantal aanbevelingen zoals vermeld:
Het Egyptisch Museum
Centraal gelegen aan de rand van het Tahrirplein in Caïro, is het Egyptisch Museum moeilijk te missen op een rondleiding door Caïro. Het werd geopend in 1902 en werd speciaal gebouwd om de oudheden van het oude Egypte te huisvesten. Het museum werd in 1857 opgericht door de Franse Egyptoloog August Mariette.
Het Egyptische museum in Caïro, gelegen op het Tahrirplein in de binnenstad, herbergt meer dan 120.000 kunstvoorwerpen, waaronder de inhoud van het graf van Toetanchamon en de meeste mummies die sinds de 19e eeuw zijn ontdekt. De tentoonstellingsstukken van het museum strekken zich uit van het begin van het Oude Koninkrijk van het Oude Egypte (ongeveer 2700 voor Christus) tot aan de Grieks-Romeinse periode.
Collectie Toetanchamon:
De enorme graftombe van Toetanchamon en de indrukwekkende ontdekkingen die erin werden gedaan, en de grafsubstanties van Tanis die beide na de opening van het museum werden ontdekt, waaronder het dodenmasker en de sarcofaag van Toetanchamon (zaal 3), de leeuwentroon van de farao (zaal 35) en de garderobe (zaal 9).
Het Oude Koninkrijk:
Het Oude Koninkrijk in de oude Egyptische geschiedenis, ook wel bekend als de "Piramides Builders Period", was een zeer vitale periode die ons zoveel opmerkelijke artefacten en objecten heeft nagelaten, en daarom heeft het een enorme afdeling in het museum. Enkele van de belangrijkste verworvenheden uit die periode zijn de Piramiden van Gizeh, de Trappenpiramide van Saqqara, de Piramiden van Dahshur en de Piramiden van Abu Sir. Als onderdeel van het Oude Koninkrijk is er dat standbeeld van koning Khafre dat gemaakt is van albast. Het wordt tentoongesteld in de tweede helft van de begane grond van het museum. Het Museum van Egyptische Oudheden herbergt ook een enorme collectie kleine beelden van bedienden die hun dagelijkse taken en verantwoordelijkheden uitvoeren, als een representatie van het dagelijks leven in die tijd.
Het Middenrijk:
Het museum herbergt tien van de meest opmerkelijke beelden die dateren uit het Middenrijk. De tien beelden stellen koning Senosert I voor, die tot de 12e dynastie behoort, en zijn allemaal gemaakt van kalksteen. De periode van het Midden Koninkrijk begon in Egypte na de val van het Oude Koninkrijk en het was niet echt een grote periode van de oude Egyptische geschiedenis in alle opzichten. Aan het begin van de 12e dynastie werden de levensomstandigheden van de oude Egyptenaren aanzienlijk verbeterd en zelfs kunst, industrie en artefacten waren getuige van een grote verbetering.
Toen de levensomstandigheden echter slecht werden, maakte Egypte opnieuw een overgangsperiode door, omdat de edelen onder elkaar vochten. Zulke corruptie en chaos leidden ertoe dat de Hyksos het land binnenvielen. Koning Ahmose was in staat om de Hyksos te verslaan en de vrijheid van Egypte terug te brengen. Daarna stichtte Ahmose de 18e dynastie, de eerste dynastie van het Nieuwe Koninkrijk.
Cairo DownTown
Egyptenaren noemen Downtown Wust al-Balad, oftewel "Het hart van de stad". De reden om het zo te noemen is omdat de binnenstad het deel van de stad is dat vol is met leven en activiteiten. Cairo wordt ook wel "de stad die nooit slaapt" van Egypte genoemd, en dus voor Downtown. Het is niet alleen het hart van Cairo, maar ook het centrum voor elke levensactiviteit en faciliteit, en het centrum voor verschillende culturen. Downtown is beroemd om Midan Talaat Harb en Midan Tahrir.
Downtown werd gebouwd in de jaren 1880 als onderdeel van Khedive Ismail's enorme bouwproject om Cairo en andere Egyptische steden te moderniseren. Het doel van de Khedive was om een Europese stad te maken. Het Museum voor Islamitische Kunst is een van de belangrijkste attracties in DownTown, het bevat een goed gevulde collectie van kunstwerken en architectonische kenmerken uit de tijd nadat de Islam in Egypte arriveerde (641 na Christus).
Islamitisch Cairo
Het islamitische Cairo is de historische kern van de stad. Toen de Fatimid-dynastie in 969 na Christus Egypte veroverde, bouwden ze een nieuwe hoofdstad ten noorden van de bestaande stad om als administratief centrum te dienen. Deze nieuwe stad, genaamd Al-Qahira (wat in het Engels The Vanquisher betekent), gaf de moderne stad haar naam.
Al-Muizz Al-Deen Street
De grootste concentratie van bezienswaardigheden in het islamitische Caïro. Deze straat was de hoofdstraat door de stad toen deze in de 11e eeuw werd gebouwd en hier werden mausolea en paleizen gebouwd. Het noordelijke deel van de straat (tussen Bab El-Fotouh en Al-Azhar Street) werd onlangs gerestaureerd. Dit is een van de meest pittoreske delen van Cairo. Het Qala'un Complex is hier een van de meest indrukwekkende in de stad.
Het is gemakkelijk om een dag door te brengen in dit gebied, om 's avonds te eindigen in de beroemde 14e eeuwse souk van Caïro, Khan Al-Khalili. De restauratie van het zuidelijke deel van de straat (van het Ghouriya Complex tot Bab Zuweila) is in 2011 begonnen. Ook in het gebied van Khan Al-Khalili is de Al-Azhar Moskee.
Salah El Din Citadel
Salah Al-Deen (bekend als Saladin voor Europese historici) heeft in 1171 na Christus de Fatimid-dynastie omvergeworpen en het nieuwe Sunni Ayyubid-kalifaat opgericht. Gezien de dreiging van een invasie door de Europese kruisvaarderlegers besloot Saladin de vestingwerken van de stad te verbeteren en in 1176 AD begon hij met de bouw van een muur die zowel Al-Qahira (nu Islamitisch) als Fustat (Oud Cairo) zou omsluiten. De Citadel van Saladin diende 700 jaar lang als regeringszetel in Egypte, totdat Khedive Ismail in de jaren 1870 zijn intrek nam in het Abdin Paleis in het nieuw gebouwde centrum van Caïro.
De Citadel ziet er vandaag de dag heel anders uit dan in zijn oorspronkelijke hoedanigheid als vesting van de kruisvaarderslegers. Het is uitgebreid en verbouwd door vele verschillende heersers. In de 14e eeuw bouwde sultan Al-Nasir Muhammed er een moskee die nog steeds zijn naam draagt en de zuidelijke ommuring van het fort naast de oorspronkelijke muren van Saladin. De meest opvallende veranderingen kwamen in de 19e eeuw.
Ibn Tulun Moskee en Gayer Anderson House
Ibn Tulun Moskee is de oudste moskee van de stad en de grootste moskee in termen van grondoppervlakte. het werd gebouwd door Ibn Tulun tussen 876 AD & 879 Ad, die de gouverneur van Al Fustat was in de 9e eeuw door de Abbasidische Kalief van Bagdad.
De Moskee Ruimte is 2,5 hectare, gebouwd om de stad op afstand te houden, het was gevuld met winkels en kraampjes. Ibn Tulun werd geïnspireerd door zijn vaderland, vooral de "oude moskee van Samarra", en voegde daar zijn eigen innovaties aan toe. Sommige architectuurhistorici zeiden dat de moskee het eerste gebouw was dat gebruik maakte van de spitsboog, 200 jaar voor de Europese gotische boog.
Een ander uniek kenmerk van de moskee is het gebruik van een buitenmuur. In Bagdad waren deze muren bedoeld om de heilige ruimte van de moskee te scheiden van de stad eromheen. In Egypte werd deze ommuring echter uiteindelijk gevuld met de huizen van rijke Egyptenaren, die deuren bouwden in de muren van de moskee om hun huizen te voorzien van een privé en directe toegang binnenin.
Al deze huizen zijn nu gesloopt en de deuropeningen zijn verzegeld, behalve de twee die nu het Gayer-Anderson Museum vormen.
Robert Gayer-Anderson Huis
Robert Gayer-Anderson was een Britse koloniale officier, die in de jaren dertig van de vorige eeuw in deze huizen woonde met toestemming van de Egyptische regering. Hij was een Oriëntalist en een fervent verzamelaar. Hij vulde het huis met zijn persoonlijke collectie kunst, meubels en tapijten, terwijl hij toezicht hield op de restauratie ervan.
Toen hij in 1942 Egypte verliet, liet hij de gehele inboedel van het huis na aan de Egyptische regering. Het resultaat is een volledig gerestaureerd en gemeubileerd huis dat wordt beschouwd als een van de best bewaarde voorbeelden van de 17e eeuwse Cairo-architectuur in de stad.
Meer recent werd het huis gebruikt voor een deel van de opnames van de James Bond-film 'The Spy Who Loved Me'.
Hoewel het huis door relatief weinig toeristen wordt bezocht, behoren deze twee locaties werkelijk tot de meest indrukwekkende van Caïro. De combinatie van de prachtig gerestaureerde moskee en het museum naast elkaar biedt een ongeëvenaard uitzicht op het verleden van Caïro. Gelegen in de Sayeda Zeinab buurt van Caïro, zijn ze zeer dicht bij de Sultan Hassan Moskee en de Citadel van Saladin.
Beit El Suhaymi
Het gebied langs de Al-Muizzstraat is sinds de bouw van het islamitische Cairo in de 10e eeuw waardevol onroerend goed omdat het de centrale laan van de stad was en de locatie van de belangrijkste gebouwen van de stad. Paleizen, moskeeën en de mausolea van de rijkste heersers van Caïro werden allemaal gebouwd in de gewaardeerde ruimte langs deze centrale laan.
De Darb Al-Asfar (de Gele Weg) waar Bayt Al-Suhaymi zich bevindt, slechts enkele meters van Al-Muizz Street, werd een van de meest welvarende straten van Caïro, omdat goed geoliede burgers streden om onroerend goed in de buurt van "the Palace Walk", de titel die aan Al-Muizz Street in Naguib Mahfouz's gelijknamige romeinse werd gegeven. Bayt Al-Suhaymi, gebouwd in de 17e eeuw, was een van de grootste huizen in Caïro. Dit huis is in het afgelopen decennium gerestaureerd nadat het in de 20e eeuw in verval was geraakt en is nu een prachtig voorbeeld van de mooiste niet-monumentale architectuur van Caïro uit de middeleeuwen.
Souk El Khayamia (Tentmakersmarkt)
Net voorbij de zuidelijke muren van Fatimid Cairo tegenover Bab Zuweila staat een bijzondere ruimte in het moderne Cairo. Vroeger waren er honderden overdekte markten die allerlei goederen in de hele stad verkochten, maar Khayamia, de Tentmakersmarkt, is de enige die overblijft.
Als u Bab Zuweila verlaat en over een smalle, drukke straat loopt, ziet u een steegje voor u dat bedekt is met een hoog dak. Het steegje is aan weerszijden bekleed met kraampjes waaruit de kooplieden in Caïro al eeuwenlang hun waren verkopen. De kooplieden hier zijn gespecialiseerd in een verscheidenheid aan textielproducten.
Koptisch Caïro
Koptisch Caïro is een uniek gebied met Oud-Caïro dat een concentratie heeft van christelijke kerken en andere plaatsen die dateren uit de eeuwen tussen het verval van de faraonische religie en de komst van de islam toen Egypte een christelijke meerderheid had. Koptisch Cairo is grotendeels gebouwd rond het fort van Babylon op de overblijfselen van de muren.
Het Koptisch Museum
Bevat de grootste collectie Koptisch-christelijke kunstwerken en artefacten ter wereld. Opgericht in 1910, registreert het museum de Koptische geschiedenis vanaf de komst van het christendom in Egypte tot aan de Ottomaanse tijd, met een mix van kunstwerken die beïnvloed zijn door Egyptische, Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse tradities.
Er zijn hier ook zes kerken die teruggaan tot de vroeg-christelijke tijd. De Hanging Church, oftewel de Kerk van de Maagd Maria, werd in de 9e eeuw gebouwd om hoog aan de muren van Babylon te 'hangen'. Het effect van deze 'ophanging' is nu aanzienlijk verminderd doordat het maaiveld rond de muren is opgetrokken.
Diep in het Koptische Cairo bevinden zich verschillende andere oudere kerken, waaronder de kerk van St. Sergius, die dateert uit de 5e eeuw en vermoedelijk is gebouwd op de plaats van een crypte waar de Heilige Familie (Jezus, Maria en Jozef) in die tijd in Egypte onderdak heeft gevonden. Nog verder terug is de Ben Ezra Synagoge. Dit is de oudste synagoge in Caïro, die in de 9e eeuw werd gesticht op de plaats van de Tempel van Jeremia of de plaats waar de farao's dochter Mozes tussen het riet vond.
De Hangende Kerk
De beroemdste plek in het Koptische Caïro is de Kerk van de Maagd Maria, beter bekend onder de bijnaam, de Hanging Church. Deze naam komt van het feit dat het is gebouwd boven op de muren van het Romeinse fort van Babylon uit de 4e eeuw voor Christus, waarvan de overblijfselen nog steeds zichtbaar zijn over Koptisch Cairo.
Hoewel het effect vandaag de dag aanzienlijk wordt verminderd door het feit dat het grondniveau door de eeuwen heen meer dan 30 voet is gestegen door de ophoping van afval en stof, torende deze kerk oorspronkelijk boven haar omgeving uit op de hoge muren van de vesting.
De kerk dateert uit de 9e eeuw, maar men denkt dat de plaats al in de 3e eeuw na Christus door de kerk werd bezet, waardoor het een van de oudste christelijke religieuze plaatsen in Egypte is. Het wordt ook beschouwd als de mooiste van de oude kerken in het gebied, hoewel een 19de-eeuwse portiek aan de voorzijde van de kerk een deel van deze schoonheid verbergt. Binnenin de portiek is de 13de-eeuwse gevel van de kerk nog steeds zichtbaar.
Het sierlijke interieur is bedekt met inlegwerk van botten en ivoor die lijken te zijn beïnvloed door de geometrische en organische vormen die kenmerkend zijn voor de islamitische kunst.
Joods Cairo
Ben Ezra Synagoge
De Ben Ezra Synagoge ligt diep in de kronkelige steegjes van het Koptische Caïro en is de oudste joodse tempel van Caïro, die dateert uit de 9e eeuw na Christus. Zoals bijna alle Egyptische synagogen is het vandaag de dag eenvoudigweg een historische plaats na het vertrek van bijna de gehele belangrijke Joodse gemeenschap van Egypte in de jaren vijftig na de oprichting van Israël en de Vrije Officiers-revolutie onder leiding van Nasser, maar deze plaats is nog steeds van groot belang in de hedendaagse geschiedenis van het jodendom.
De 19de-eeuwse ontdekking van een enorme hoeveelheid documenten, de schatkamer van de synagoge, die de geschiedenis en de transacties van de joodse gemeenschap van Caïro sinds de 11de eeuw vastlegde, leverde het meest complete verslag op van het middeleeuwse jodendom waar ook ter wereld. Deze documenten werden bewaard door de Britse gouverneur en worden nu bewaard aan de universiteit van Cambridge in Engeland.
In twee afzonderlijke mythen staat dat de synagoge is gebouwd op de plaats waar de farao's dochter Mozes in het riet van de Nijl of op de plaats van de Tempel van Jeremia werd gevonden.
Caïro is een van de mooiste steden ter wereld, de stad die nooit slaapt. Caïro is over het algemeen de stad die een beetje van alles heeft waar oude monumenten de moderniteit van vandaag de dag ontmoeten in een echte zeldzame ervaring. Voorbij de moderne scène vindt u de geschiedenis van de oude beschaving voor eeuwen.
Het oude Caïro en het Koptische Caïro verwijzen naar de oudste gebieden van de nederzetting, vóór de oprichting van Caïro en de komst van de Islam in Egypte. Het islamitische Caïro is de historische kern van de stad, gebouwd als hoofdstad van het Fatimidische Kalifaat in de 10e eeuw en vol met prachtige middeleeuwse islamitische architectuur. Het centrum van Caïro is de jongste wijk van de stad. Gebouwd tijdens het tweede deel van de 19e eeuw toen de stad zich uitbreidde en model stond voor de grote steden van Europa, is het het hart van het moderne Caïro.
Als je de bezienswaardigheden van Caïro niet hebt bezocht, zal je tour het echte Egyptische straatleven missen. Vind de beste attracties om te bezoeken en prachtige dingen om te doen in de zogenaamde "Umm Al-Dunya" (de moeder van de wereld) met een aantal aanbevelingen zoals vermeld:
Het Egyptisch Museum
Centraal gelegen aan de rand van het Tahrirplein in Caïro, is het Egyptisch Museum moeilijk te missen op een rondleiding door Caïro. Het werd geopend in 1902 en werd speciaal gebouwd om de oudheden van het oude Egypte te huisvesten. Het museum werd in 1857 opgericht door de Franse Egyptoloog August Mariette.
Het Egyptische museum in Caïro, gelegen op het Tahrirplein in de binnenstad, herbergt meer dan 120.000 kunstvoorwerpen, waaronder de inhoud van het graf van Toetanchamon en de meeste mummies die sinds de 19e eeuw zijn ontdekt. De tentoonstellingsstukken van het museum strekken zich uit van het begin van het Oude Koninkrijk van het Oude Egypte (ongeveer 2700 voor Christus) tot aan de Grieks-Romeinse periode.
Collectie Toetanchamon:
De enorme graftombe van Toetanchamon en de indrukwekkende ontdekkingen die erin werden gedaan, en de grafsubstanties van Tanis die beide na de opening van het museum werden ontdekt, waaronder het dodenmasker en de sarcofaag van Toetanchamon (zaal 3), de leeuwentroon van de farao (zaal 35) en de garderobe (zaal 9).
Het Oude Koninkrijk:
Het Oude Koninkrijk in de oude Egyptische geschiedenis, ook wel bekend als de "Piramides Builders Period", was een zeer vitale periode die ons zoveel opmerkelijke artefacten en objecten heeft nagelaten, en daarom heeft het een enorme afdeling in het museum. Enkele van de belangrijkste verworvenheden uit die periode zijn de Piramiden van Gizeh, de Trappenpiramide van Saqqara, de Piramiden van Dahshur en de Piramiden van Abu Sir. Als onderdeel van het Oude Koninkrijk is er dat standbeeld van koning Khafre dat gemaakt is van albast. Het wordt tentoongesteld in de tweede helft van de begane grond van het museum. Het Museum van Egyptische Oudheden herbergt ook een enorme collectie kleine beelden van bedienden die hun dagelijkse taken en verantwoordelijkheden uitvoeren, als een representatie van het dagelijks leven in die tijd.
Het Middenrijk:
Het museum herbergt tien van de meest opmerkelijke beelden die dateren uit het Middenrijk. De tien beelden stellen koning Senosert I voor, die tot de 12e dynastie behoort, en zijn allemaal gemaakt van kalksteen. De periode van het Midden Koninkrijk begon in Egypte na de val van het Oude Koninkrijk en het was niet echt een grote periode van de oude Egyptische geschiedenis in alle opzichten. Aan het begin van de 12e dynastie werden de levensomstandigheden van de oude Egyptenaren aanzienlijk verbeterd en zelfs kunst, industrie en artefacten waren getuige van een grote verbetering.
Toen de levensomstandigheden echter slecht werden, maakte Egypte opnieuw een overgangsperiode door, omdat de edelen onder elkaar vochten. Zulke corruptie en chaos leidden ertoe dat de Hyksos het land binnenvielen. Koning Ahmose was in staat om de Hyksos te verslaan en de vrijheid van Egypte terug te brengen. Daarna stichtte Ahmose de 18e dynastie, de eerste dynastie van het Nieuwe Koninkrijk.
Cairo DownTown
Egyptenaren noemen Downtown Wust al-Balad, oftewel "Het hart van de stad". De reden om het zo te noemen is omdat de binnenstad het deel van de stad is dat vol is met leven en activiteiten. Cairo wordt ook wel "de stad die nooit slaapt" van Egypte genoemd, en dus voor Downtown. Het is niet alleen het hart van Cairo, maar ook het centrum voor elke levensactiviteit en faciliteit, en het centrum voor verschillende culturen. Downtown is beroemd om Midan Talaat Harb en Midan Tahrir.
Downtown werd gebouwd in de jaren 1880 als onderdeel van Khedive Ismail's enorme bouwproject om Cairo en andere Egyptische steden te moderniseren. Het doel van de Khedive was om een Europese stad te maken. Het Museum voor Islamitische Kunst is een van de belangrijkste attracties in DownTown, het bevat een goed gevulde collectie van kunstwerken en architectonische kenmerken uit de tijd nadat de Islam in Egypte arriveerde (641 na Christus).
Islamitisch Cairo
Het islamitische Cairo is de historische kern van de stad. Toen de Fatimid-dynastie in 969 na Christus Egypte veroverde, bouwden ze een nieuwe hoofdstad ten noorden van de bestaande stad om als administratief centrum te dienen. Deze nieuwe stad, genaamd Al-Qahira (wat in het Engels The Vanquisher betekent), gaf de moderne stad haar naam.
Al-Muizz Al-Deen Street
De grootste concentratie van bezienswaardigheden in het islamitische Caïro. Deze straat was de hoofdstraat door de stad toen deze in de 11e eeuw werd gebouwd en hier werden mausolea en paleizen gebouwd. Het noordelijke deel van de straat (tussen Bab El-Fotouh en Al-Azhar Street) werd onlangs gerestaureerd. Dit is een van de meest pittoreske delen van Cairo. Het Qala'un Complex is hier een van de meest indrukwekkende in de stad.
Het is gemakkelijk om een dag door te brengen in dit gebied, om 's avonds te eindigen in de beroemde 14e eeuwse souk van Caïro, Khan Al-Khalili. De restauratie van het zuidelijke deel van de straat (van het Ghouriya Complex tot Bab Zuweila) is in 2011 begonnen. Ook in het gebied van Khan Al-Khalili is de Al-Azhar Moskee.
Salah El Din Citadel
Salah Al-Deen (bekend als Saladin voor Europese historici) heeft in 1171 na Christus de Fatimid-dynastie omvergeworpen en het nieuwe Sunni Ayyubid-kalifaat opgericht. Gezien de dreiging van een invasie door de Europese kruisvaarderlegers besloot Saladin de vestingwerken van de stad te verbeteren en in 1176 AD begon hij met de bouw van een muur die zowel Al-Qahira (nu Islamitisch) als Fustat (Oud Cairo) zou omsluiten. De Citadel van Saladin diende 700 jaar lang als regeringszetel in Egypte, totdat Khedive Ismail in de jaren 1870 zijn intrek nam in het Abdin Paleis in het nieuw gebouwde centrum van Caïro.
De Citadel ziet er vandaag de dag heel anders uit dan in zijn oorspronkelijke hoedanigheid als vesting van de kruisvaarderslegers. Het is uitgebreid en verbouwd door vele verschillende heersers. In de 14e eeuw bouwde sultan Al-Nasir Muhammed er een moskee die nog steeds zijn naam draagt en de zuidelijke ommuring van het fort naast de oorspronkelijke muren van Saladin. De meest opvallende veranderingen kwamen in de 19e eeuw.
Ibn Tulun Moskee en Gayer Anderson House
Ibn Tulun Moskee is de oudste moskee van de stad en de grootste moskee in termen van grondoppervlakte. het werd gebouwd door Ibn Tulun tussen 876 AD & 879 Ad, die de gouverneur van Al Fustat was in de 9e eeuw door de Abbasidische Kalief van Bagdad.
De Moskee Ruimte is 2,5 hectare, gebouwd om de stad op afstand te houden, het was gevuld met winkels en kraampjes. Ibn Tulun werd geïnspireerd door zijn vaderland, vooral de "oude moskee van Samarra", en voegde daar zijn eigen innovaties aan toe. Sommige architectuurhistorici zeiden dat de moskee het eerste gebouw was dat gebruik maakte van de spitsboog, 200 jaar voor de Europese gotische boog.
Een ander uniek kenmerk van de moskee is het gebruik van een buitenmuur. In Bagdad waren deze muren bedoeld om de heilige ruimte van de moskee te scheiden van de stad eromheen. In Egypte werd deze ommuring echter uiteindelijk gevuld met de huizen van rijke Egyptenaren, die deuren bouwden in de muren van de moskee om hun huizen te voorzien van een privé en directe toegang binnenin.
Al deze huizen zijn nu gesloopt en de deuropeningen zijn verzegeld, behalve de twee die nu het Gayer-Anderson Museum vormen.
Robert Gayer-Anderson Huis
Robert Gayer-Anderson was een Britse koloniale officier, die in de jaren dertig van de vorige eeuw in deze huizen woonde met toestemming van de Egyptische regering. Hij was een Oriëntalist en een fervent verzamelaar. Hij vulde het huis met zijn persoonlijke collectie kunst, meubels en tapijten, terwijl hij toezicht hield op de restauratie ervan.
Toen hij in 1942 Egypte verliet, liet hij de gehele inboedel van het huis na aan de Egyptische regering. Het resultaat is een volledig gerestaureerd en gemeubileerd huis dat wordt beschouwd als een van de best bewaarde voorbeelden van de 17e eeuwse Cairo-architectuur in de stad.
Meer recent werd het huis gebruikt voor een deel van de opnames van de James Bond-film 'The Spy Who Loved Me'.
Hoewel het huis door relatief weinig toeristen wordt bezocht, behoren deze twee locaties werkelijk tot de meest indrukwekkende van Caïro. De combinatie van de prachtig gerestaureerde moskee en het museum naast elkaar biedt een ongeëvenaard uitzicht op het verleden van Caïro. Gelegen in de Sayeda Zeinab buurt van Caïro, zijn ze zeer dicht bij de Sultan Hassan Moskee en de Citadel van Saladin.
Beit El Suhaymi
Het gebied langs de Al-Muizzstraat is sinds de bouw van het islamitische Cairo in de 10e eeuw waardevol onroerend goed omdat het de centrale laan van de stad was en de locatie van de belangrijkste gebouwen van de stad. Paleizen, moskeeën en de mausolea van de rijkste heersers van Caïro werden allemaal gebouwd in de gewaardeerde ruimte langs deze centrale laan.
De Darb Al-Asfar (de Gele Weg) waar Bayt Al-Suhaymi zich bevindt, slechts enkele meters van Al-Muizz Street, werd een van de meest welvarende straten van Caïro, omdat goed geoliede burgers streden om onroerend goed in de buurt van "the Palace Walk", de titel die aan Al-Muizz Street in Naguib Mahfouz's gelijknamige romeinse werd gegeven. Bayt Al-Suhaymi, gebouwd in de 17e eeuw, was een van de grootste huizen in Caïro. Dit huis is in het afgelopen decennium gerestaureerd nadat het in de 20e eeuw in verval was geraakt en is nu een prachtig voorbeeld van de mooiste niet-monumentale architectuur van Caïro uit de middeleeuwen.
Souk El Khayamia (Tentmakersmarkt)
Net voorbij de zuidelijke muren van Fatimid Cairo tegenover Bab Zuweila staat een bijzondere ruimte in het moderne Cairo. Vroeger waren er honderden overdekte markten die allerlei goederen in de hele stad verkochten, maar Khayamia, de Tentmakersmarkt, is de enige die overblijft.
Als u Bab Zuweila verlaat en over een smalle, drukke straat loopt, ziet u een steegje voor u dat bedekt is met een hoog dak. Het steegje is aan weerszijden bekleed met kraampjes waaruit de kooplieden in Caïro al eeuwenlang hun waren verkopen. De kooplieden hier zijn gespecialiseerd in een verscheidenheid aan textielproducten.
Koptisch Caïro
Koptisch Caïro is een uniek gebied met Oud-Caïro dat een concentratie heeft van christelijke kerken en andere plaatsen die dateren uit de eeuwen tussen het verval van de faraonische religie en de komst van de islam toen Egypte een christelijke meerderheid had. Koptisch Cairo is grotendeels gebouwd rond het fort van Babylon op de overblijfselen van de muren.
Het Koptisch Museum
Bevat de grootste collectie Koptisch-christelijke kunstwerken en artefacten ter wereld. Opgericht in 1910, registreert het museum de Koptische geschiedenis vanaf de komst van het christendom in Egypte tot aan de Ottomaanse tijd, met een mix van kunstwerken die beïnvloed zijn door Egyptische, Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Ottomaanse tradities.
Er zijn hier ook zes kerken die teruggaan tot de vroeg-christelijke tijd. De Hanging Church, oftewel de Kerk van de Maagd Maria, werd in de 9e eeuw gebouwd om hoog aan de muren van Babylon te 'hangen'. Het effect van deze 'ophanging' is nu aanzienlijk verminderd doordat het maaiveld rond de muren is opgetrokken.
Diep in het Koptische Cairo bevinden zich verschillende andere oudere kerken, waaronder de kerk van St. Sergius, die dateert uit de 5e eeuw en vermoedelijk is gebouwd op de plaats van een crypte waar de Heilige Familie (Jezus, Maria en Jozef) in die tijd in Egypte onderdak heeft gevonden. Nog verder terug is de Ben Ezra Synagoge. Dit is de oudste synagoge in Caïro, die in de 9e eeuw werd gesticht op de plaats van de Tempel van Jeremia of de plaats waar de farao's dochter Mozes tussen het riet vond.
De Hangende Kerk
De beroemdste plek in het Koptische Caïro is de Kerk van de Maagd Maria, beter bekend onder de bijnaam, de Hanging Church. Deze naam komt van het feit dat het is gebouwd boven op de muren van het Romeinse fort van Babylon uit de 4e eeuw voor Christus, waarvan de overblijfselen nog steeds zichtbaar zijn over Koptisch Cairo.
Hoewel het effect vandaag de dag aanzienlijk wordt verminderd door het feit dat het grondniveau door de eeuwen heen meer dan 30 voet is gestegen door de ophoping van afval en stof, torende deze kerk oorspronkelijk boven haar omgeving uit op de hoge muren van de vesting.
De kerk dateert uit de 9e eeuw, maar men denkt dat de plaats al in de 3e eeuw na Christus door de kerk werd bezet, waardoor het een van de oudste christelijke religieuze plaatsen in Egypte is. Het wordt ook beschouwd als de mooiste van de oude kerken in het gebied, hoewel een 19de-eeuwse portiek aan de voorzijde van de kerk een deel van deze schoonheid verbergt. Binnenin de portiek is de 13de-eeuwse gevel van de kerk nog steeds zichtbaar.
Het sierlijke interieur is bedekt met inlegwerk van botten en ivoor die lijken te zijn beïnvloed door de geometrische en organische vormen die kenmerkend zijn voor de islamitische kunst.
Joods Cairo
Ben Ezra Synagoge
De Ben Ezra Synagoge ligt diep in de kronkelige steegjes van het Koptische Caïro en is de oudste joodse tempel van Caïro, die dateert uit de 9e eeuw na Christus. Zoals bijna alle Egyptische synagogen is het vandaag de dag eenvoudigweg een historische plaats na het vertrek van bijna de gehele belangrijke Joodse gemeenschap van Egypte in de jaren vijftig na de oprichting van Israël en de Vrije Officiers-revolutie onder leiding van Nasser, maar deze plaats is nog steeds van groot belang in de hedendaagse geschiedenis van het jodendom.
De 19de-eeuwse ontdekking van een enorme hoeveelheid documenten, de schatkamer van de synagoge, die de geschiedenis en de transacties van de joodse gemeenschap van Caïro sinds de 11de eeuw vastlegde, leverde het meest complete verslag op van het middeleeuwse jodendom waar ook ter wereld. Deze documenten werden bewaard door de Britse gouverneur en worden nu bewaard aan de universiteit van Cambridge in Engeland.
In twee afzonderlijke mythen staat dat de synagoge is gebouwd op de plaats waar de farao's dochter Mozes in het riet van de Nijl of op de plaats van de Tempel van Jeremia werd gevonden.